Υπάρχουν πολλοί παράμετροι όταν μιλάμε για φτώχεια. Είναι αδύνατο να εξεταστεί σοβαρά αυτό το φαινόμενο χωρίς να αντιμετωπιστεί η πολυδιάστατη φύση του, η οποία υπερβαίνει το αυστηρά οικονομικό . Η φτώχεια δεν μπορεί να μετρηθεί αποκλειστικά με το πόσα χρήματα διαθέτει κάποιος (ή όχι). Είναι οι συνθήκες διαβίωσης, οι ευκαιρίες για ανάπτυξη των δυνατοτήτων του ατόμου , οι δυνατότητες πρόσβασης στον πολιτισμό ή την αναψυχή . Φυσικά το να είσαι φτωχός δεν είναι το ίδιο στην Ευρώπη όπως στη Λατινική Αμερική.
Στην Κούβα, μετά τον νίκη της επανάστασης , υπήρξε μια καμπή στον αγώνα για την εξάλειψη της φτώχειας. Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι που ζούσαν σε ακραία φτώχεια είχαν για πρώτη φορά την ευκαιρία να ξεπεράσουν τον αναλφαβητισμό, να σπουδάσουν για πανεπιστημιακό πτυχίο, να παρακολουθήσουν συνέχεια καλλιτεχνικές και αθλητικές εκδηλώσεις. Βελτιώθηκαν οι συνθήκες διαβίωσής τους, αν και ο οικονομικός πόλεμος εναντίον της χώρας, τα λογικά λάθη που έγιναν στον ανεξερεύνητο έως τότε σοσιαλιστικό δρόμο και τα σκαμπανεβάσματα της παγκόσμιας οικονομίας εμπόδισαν αυτή την υλική ευημερία να φτάσει σε αυτό το επίπεδο που κάποτε σχεδιαζόταν για τη χώρα.
Οι δυσμενείς συνθήκες που υπήρχαν κατά καιρούς ενάντια στο κοινωνικό σύνολο (πχ μπλακ άουτ, ελλείψεις κτλ) δεν διέβρωνε φαινομενικά τα δημόσια ήθη, εφόσον υπήρχε κοινωνική ισότητα στην οποία η συντριπτική πλειοψηφία απολάμβανε και υπέφερε, αντίστοιχα, με τα ίδια οφέλη και ζημιές. Η δίκαιη κατανομή του πλούτου ήταν ένα λάβαρο για τον ιδεολογικό αγώνα υπέρ του σοσιαλιστικού σχεδιασμού . Μπορεί κάποιες φορές να μην έχουμε αρκετό ψωμί, αλλά υπάρχει κοινωνική δικαιοσύνη.
Στην Κούβα σήμερα υπάρχει φτώχεια, αυτό είναι κάτι που δεν μπορεί να αρνηθεί κανείς. Τα τελευταία χρόνια, με τη μέτρια απελευθέρωση της οικονομίας, έχει βαθύνει μια διαδικασία κοινωνικής διαστρωμάτωσης: υπάρχει μια ομάδα ανθρώπων που έχει συσσωρεύσει κάθε άλλο παρά αμελητέα χρηματικά ποσά , ενώ όλο και περισσότεροι εργαζόμενοι δυσκολεύονται να τα βγάλουν πέρα .
Αυτή η αυξανόμενη ανισότητα δεν είναι μόνο το κύριο κοινωνικοοικονομικό πρόβλημα της χώρας, αλλά και μια πολιτική και ιδεολογική πρόκληση. Η ισότητα, για τον κουβανικό σοσιαλισμό, δεν είναι μόνο στόχος, είναι απαραίτητη αφετηρία για οποιαδήποτε απόφαση.
Μια καπιταλιστική παλινόρθωση δεν θα λύσει κανένα από αυτά τα προβλήματα, όπως συχνά προτείνουν οι αντίπαλοί μας. Σε κάθε περίπτωση, μπορεί να τα αυξήσει.
Η μόνη διέξοδος είναι ο σοσιαλισμός, η μόνη λύση για την Κούβα είναι η Επανάσταση. Εάν έχουμε την ισότητα ως αναπόφευκτη μεταβλητή σε αυτή την προσπάθεια, θα έχουμε μεγαλύτερες πιθανότητες επιτυχίας σε αυτόν τον ουσιαστικό αγώνα κατά της φτώχειας, που πρέπει απαραίτητα να είναι και αγώνας ενάντια στην ανισότητα ως αξία ασύμβατη με τις αρχές της κοινωνικής δικαιοσύνης και της λαϊκής κυριαρχίας που διέπουν την ιστορία της χώρας μας.
Περισσότερα για την ισότητα στην Κούβα μπορείτε να βρείτε στην ανάλυση του θεωρητικού και πολιτικού οργάνου της ΚΕ του ΚΚ Κούβας Cuba Socialista εδώ (ισπανικά)
Πηγή : Granma.cu
